---

Tam na błoniu błyszczy kwiecie,
Stoi ułan na wedecie,
A dziewczyna jak malina,
Niesie koszyk róż.
Stój, poczekaj, moja duszko!
Gdzie tak drobną stąpasz nóżką?
— Jam z tej chatki — rwałam kwiatki,
I powracam już!
Próżne twoje są wymówki,
Pójdziesz ze mną do placówki,
— Ach ja biedna, sama jedna,
Matka czeka mnie!
Stąd są wrogi o pół mili
Pewnie ciebie namówili,
— Ach dla Boga! Nigdym wroga
Nie widziała, nie!
Może kryjesz wrogów tłuszczę,
Daj buziaka, to cię puszczę.
— Jam nie taka, dam buziaka;
Tylko z konia zsiądź!
Z konia zsiądę, prawo złamię,
Za to kulą w łeb dostanę.
— Jakiś prędki, dość twej chętki,
Bez buziaka bądź!
Choć mnie życie ma kosztować,
Muszę ciebie pocałować,
Żal mi ciebie, jak Bóg w niebie,
Bo się zgubisz sam.
A jak wartę mą porzucę
I szczęśliwie z wojny wrócę?
— Bądź spokojny, wrócisz z wojny,
Pocałunek dam!
Gdy szczęśliwie wrócę z boju,
Gdzież cię szukać mam w pokoju?
— Tu w tej chatce, przy mej matce,
Nad tą rzeczką w wyż!
A jak zginę, co tak snadnie,
To buziaczek mi przepadnie!
— Wierna tobie, na twym grobie,
Pocałuję krzyż!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.