Świat gdzieś daleki, odległe to czasy 100 wieków minęły bez mała, Atlantydą nazwali: Platon, Allen*, Manzi*; kraina to ludzi wspaniałych.
Atlantyda - kto legend pamięta te słowa? Atlantyda - szklane domy stojące w obłokach. Atlantyda - ku morzu zwrócone dwa miasta. Atlantyda - jak młoda, wspaniała niewiasta.
Cztery dni i noce w ogromnym nieładzie, pękały i serca i skały, Powodzie i ogień, ku jej to zagładzie, pochłonął ją ocean i fale. Atlantyda.
Atlantyda - ja stamtąd te słowa kojarzę, kraj nasz, u wieku niechlubne ołtarze, na wodzie, na piasku nasz świat malowany, kraj nasz, dziś pęknięty jak dzbanek gliniany.
Nasze dobra pokoleń siłą rąk wydarte, sprzedają naszą siłę i wole. Na łaskę/niełaskę los ślepy nas skarze i w nową kraj popada niewolę.
Atlantyda - uwierzcie mi proszę w te słowa! kraj nasz i nasze domy sterczące w obłokach. Jak dawniej, przed obcymi padniemy na twarze. Atlantyda - mój drogowskaz (mój drogowskaz) drogę wam wskaże.
Nasze dobra pokoleń siłą rąk wydarte, sprzedają naszą siłę i wole. Na łaskę/niełaskę los ślepy nas skarze i w nową kraj popada niewolę.
Atlantyda, Atlantyda, Atlantyda...Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
