---

Magiczną moc, potęgę gór
poczujesz, śmiałku, któryś tam wlazł!
Tam rządzi bowiem pradawny bóg,
który swą siłą pokonał czas.

Czarnobóg - imię jego jak burza,
która niechybnie zwiastuje bój,
wędrowcze drogi, tu, na tej górze,
w czarownic rękach los leży twój.

Raz wejdziesz w las, nie wrócisz już,
duch w czarnym płaszczu zwabi Cię w mig,
strzeżcie się też, Ty i Twój stróż,
czarnego konia i zwodniczej mgły.

"Stój, nogo! Święte są miejsca wszystkie, po których stąpasz.
Wznieś się w szlaki podniebne, synu Tatr, swoim spojrzeniem,
Albo przytul się raczej do ogromnego tam dębu,
Co się ostał zwycięsko burzom aż do tych czasów.
Gorszy od czasów zniszczenia jest człowiek, co się ośmielił
Knutem, Slawio, żelaznym na twoją porwać się szyję.
Gorszy od wojny, piorunów i od pożaru też sroższy
Jest zaślepieniec, co ciska złość swą na własne swe plemię"

Niechaj nie zwiedzie Cię uroda gór,
czy to Beskidów, czy groźnych Tatr,
panem Diablaku jest śmierci król,
a czarny motyl wiele żyć skradł.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.