Nie ma mnie...
Nie potrafię się odnaleźć
Trudno być dziś swego życia kowalem
W tym wielkim świecie,
Z każdej strony fałszywe twarze, wiecie
Dla nich jestem tylko zwykłym śmieciem

Patrzą na mnie z boku
Nie znając mnie wcale
Morale, gdzieś się podziały zagubiły
Zniknęły w ciemności i otchłani
Teraz ja inaczej patrzę na nich...

Ludzkie wartości na drugą półkę odstawione
Niepotrzebne tak jak ten żebrak pod domem
Coraz częściej pomocna dłoń kończy się zgonem
Dlaczego to wszystko jest takie zagmatwane, poronione
Nic do końca nie jest wyjaśnione
W tym wielkim świecie tonę
Jak łajba na otwartym morzu tonę
Powoli jadąc życia wagonem
Nie wiedząc co mnie czeka za moment
Nie myśląc co mi przeznaczone

Cały żywot spięty, napięty harmonogram każdego dnia
Wszystko wokół z czasem gna
Ja i rap cały mój świat
Na który nie chcę spoglądać zza krat
Na ten świat na którym funkcjonuję od lat
A jednak nie ma mnie dla nich jak deszcz
Przejściowe opady, brak słów, brak dobrej rady
Od ludzi którzy zawsze obok stali
Zawsze uśmiechy na pyskach gdy czegoś potrzebowali
Odeszli bez słów, co chcieli zabrali
Refren.:
Wczoraj podanie ręki, 50 dych do łapy wielkie dzięki
Jesteś z kolegami, dzisiaj
180 stopni za plecami wytykają palcami
Odchodzą postacie ocierając się o ciebie ramionami
Miej oczy szeroko otwarte nie bądź baranem
Oni już mają wszystko pokalkulowane
To co się liczy to ile masz w kiermanie

Nieubłaganie i tak jak zegar tyka
Pojawiam się i znikam znikam i pojawiam
Jak kostka Rubika wszystko na zmianę
Takie zagmatwane niepoukładane
Wcześniej byłem teraz nie ma mnie

Nie raz i nie dwa wystawiany na próbę
Słysząc nutę widząc obraz codzienności słów mi brak
Tracąc wiarę w świat bez wad
Tracąc wiarę we wszystko taki kat

Każdego dnia jeden koszmar
Który się powtarza i namiętnie naciska
Wyciska ostatnie soki mojej psychiki która
Wycieńczona ostatkiem sił robi kolejne uniki
Przed ciosem co na ziemię powala
Niczym drzewo ścięte przez drwala
Człowiek widmo chowany za wydmą
Piaszczystą za drogą wyboistą
Za świętymi drogami gdzie przyjaciele stają się wrogami
Zamiast dłoni podają ci broń na dobranoc całują ciebie w skroń
Człowiek bądź tu mądry i sam siebie chroń

Wczoraj podanie ręki, 50 dych do łapy wielkie dzięki
Jesteś z kolegami, dzisiaj
180 stopni za plecami wytykają palcami
Odchodzą postacie ocierając się o ciebie ramionami
Miej oczy szeroko otwarte nie bądź baranem
Oni już wszystko mają pokalkulowane
To co się liczy to ile masz w kiermanie

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.