---

Jak liść jesienny z gałązki zerwany
Gnany wiatrami po polnych rozstajach,
Tak tyś skazana na ludzkie szykany-
Jest Matko moja!
Matko! Ja nigdy tych nocy nie zliczę,
Które w samotni swojej przepłakałaś,
Jak kiedyś Jurand w szacie niewolniczej -
U bram...też stałaś.
Nigdzie przyjaciół ni słowa pociechy,
wszędzie na Ciebie grzmiano i prychano.
Matko! A miałaś tylko takie grzechy…
Byłaś mą Mamą.
Pokazywałaś wykrzywione palce
Od pracy ciężkiej ponad ludzkie siły,
Nikt Ci nie pomógł nieść krzyża ciężkiego-
Aż do mogiły.
Od ócz ku brodzie krwawe znaki wiodły
To ścieżki które łzy wydeptywały,
Bo nieprzyjazne języki Cię lżyły-
przez żywot cały
Mnie okrzyknięto przestępcą i wrogiem,
lecz tej potwarzy nie wstydzę się wcale,
Bo to, com czynił, czyniłem dla Polski-
i ku jej chwale.
Przyszłość pokaże kto rozbój wiódł w świecie,
kto zasługuje na przestępcy miano.
Księga historii nie zamknięta przecie-
piszą ją Mamo!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.