To na człowieka przychodzi nieraz
Gdy "Sport" się spotka z "Giewontem"
I jak wilgotny gaśnie papieros
Słońce nad horyzontem
Kiedy pudełko między drużyną
Z ręki do ręki krąży
O czym tu dumać szarą godziną
Mój przyjacielu, chorąży?

Ten odruch machinalny
Gorzkiego dymu łyk
I bronchit sentymentalny
Na który rady nie znalazł nikt

Wspomnisz machory czarnej zalety
Papierośnicę z góralem
Równo pocięte listki gazety
I zaśliniony paluch
Artyleryjską trzydniową kośbę
Dudniącą w fundamentach
I przyjaciela ostatnią prośbę:
"Nasyp mi, bracie, na skręta"

Ten odruch machinalny
Gorzkiego dymu łyk
I bronchit sentymentalny
Na który rady nie znalazł nikt

Życie opróżnia nasze kieszenie
Z zielonych okruchów złudzeń
Bywają tacy, co - z przeproszeniem -
Najchętniej palą cudze
Ale zostaje przyjaźń palaczy
A przyjaźń to rzecz święta
Bowiem kto przeżył, ten wie, co znaczy
"Nasyp mi, bracie, na skręta"

Ten odruch machinalny
Gorzkiego dymu łyk
I bronchit sentymentalny
Na który rady nie znalazł nikt

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.