Budze sie wczesnie rano, chyba zostane na
noc,
Pozdrawiam wszystkich, pisze do was tato,
mamo,
Musze zostac sam w przestrzeni ciemnych
komnat,
Serce sie tlucze, do wnetrza duszy strach
wsiaka,
To zle wyglada, od dawna nikt nie sprzata,
W zamku, w ktorym przez dziurke, smierc
zaglada,
Przeznaczenie na skinienie, palcami
pstrykniecie,
Wyczuwam bliskosc, ktora ma wysokie
napiecie,
Ciemno wszedzie, glucho wszedzie,
Co to bedzie?
Pytam siebie co to bedzie, nieszczescie,
Slowa wieszcza polskiego, naszego Em Adama
Widnieja tam, gdzie umyslu zamknieta
brama,
Uderza deszcz, krople spadaja jak bomby,
Chce tylko spac, ale wciaz jestem przytomny,
Puste sciany dworu, pozbawiaja mnie
humoru,
Na zewnatrz pelno ludzi, w moim sercu brak
kolorow,
Wszystko jest obce, witraze ze zdobionym
szklem,
Widze jak przez mgle, moze trafilem zle,
Wciaz boje sie, czuje pustych komnat chlod,
Nie mam nikogo, odczuwam bliskosci glod,
W szary pyl rozbity czas, jeszcze raz
odkrecam gaz,
Nie ma nas, samotnosc odbiera nadzieje dla
mas,
Chce wierzyc w to, ze Bog odmieni moj zly
los,
W oddali slysze glos, ukryty jak w sloncu
cien...
Lekko zwiedla roza, z letargu sie wybudza,
Dotykam kolcow, pieknosc jej platkow
pobudza,
Dorzucam wiecej drew, bo ogien sie wypala,
Jest mi stmutno, zle, samotnosc szybko mnie
powala,
W starym samotnym domu, dusza nie jest
bezpieczna,
Lekiem na problemy na pewno nie bedzie
ucieczka,
Tik-tak, tik-tak, zegar tyka, daje znak,
Trzeba ruszyc w droge, a nie chodzic ciagle
wspak,
Siedze przy kominku, splecione rece kryja
glowe,
Nie moge zasnac, slabne, osuwam sie na
podloge,
Ciagle burza trwa, nagle uderza feria barw,
Mnostwo jasnych swiec, ktos na skrzypcach
gra,
Znika strach, nie ma wad, nadchodzi spokoj,
W lustrze napis peace and love - milosc i
pokoj,
Memento mori - ech pamietaj o smierci,
Slowa wyryte jak w drzewie w mojej pamieci,
Wszyscy swieci maja w niebie swoj bal
niekonczacy,
Aby zatanczyc, musze ruszyc w swiat plonacy
Jak bialy plomien Szwecji palacy, nie
grzejacy,
Pelny nienawisci, lecz pociagajacy,
Zamykam oczy, biala pani chce mnie
dotknac,
Wstaje bardzo powoli, bo nie chce sie
potknac,
Idziemy razem do przodu, w brylantowej
mgle,
Z czasem opuszczaja mnie wszystkie mysli
zle,
Ruszamy w droge, zostawiamy dom samotny,
Nieistotny wiatr staje sie bardziej wilgotny,
Przewrotny, dwunastokrotny zegar psotny
tyka,
Jestesmy coraz blizej nieba, w tle gra muzyka,
Dlonie nasze zwarte jak w symbiozie
wiecznej,
Serca na swiat otwarte, bo razem
bezpieczniej,
Wschod slonca, piekna pani, nic nas nie
zrani,
Krople maluja w sercach teczy kolorami.
COPYRIGHT BY NIKE18 (NIKE L8)
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
