---

Patrzę na twoją fotografię,
którą dziś przesłałaś mi,
i wypowiedzieć nie potrafię
męki tych ostatnich dni.
Dziś przebolałem już,
wszystko zapomniałem już,
wszystko zrozumiałem i wiem...

Już nigdy
nie usłyszę kochanych twych słów,
już nigdy
do mych ust nie przytulę cię znów.
Na zawsze
pozostaną dni smutku i mąk,
nie oplecie pieszczotą mnie w krąg
biel twoich rąk
już nigdy.

Czy można samym żyć wspomnieniem,
echem zapomnianych burz?
Byłaś mi wszystkim - jesteś cieniem
tego, co umarło już.
Żegnaj, kochana ma,
niezapomniana ma,
sercem całowana, mój śnie.

Już nigdy -
jak okrutne dwa słowa te brzmią,
już nigdy
nie zobaczę twych oczu za mgłą.
Odeszłaś -
jakże trudno pogodzić się z tym,
że nie wrócisz i nocą, i dniem,
myślą i snem
już nigdy.

Już nigdy
nie usłyszę kochanych twych słów,
już nigdy
do mych ust nie przytulę cię znów.
Na zawsze
pozostaną dni smutku i mąk,
nie oplecie pieszczotą mnie w krąg
biel twoich rąk
już nigdy.

Już nigdy -
jak okrutne dwa słowa te brzmią,
już nigdy
nie zobaczę twych oczu za mgłą.
Odeszłaś -
jakże trudno pogodzić się z tym,
że nie wrócisz i nocą, i dniem,
myślą i snem
już nigdy.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.