Krzyczę na drodze niesłyszalności Gdyż nie potrzeba mi już słów Wpadam wciąż w wir beznadziejności Samotność słowa powraca znów
Odbijają się od ścian puste frazesy W mrocznej sztolni Nie potrzeba już jest zmian Dzisiejsza noc znów mnie uwolni Nadchodzi on powoli, przenika Zapadam w sen, w sen
Sen owinął mnie niczym mgielny szal Mój dziecinny kąt, pokój sprzed lat Otworzył drzwi przeszłości wiatr I poniósł mnie w głąb Do środka
Na pluszowym tapczanie Gorący, cichy oddech śpiącego dziecka Przeplatany melodią starej pozytywki Wielki, drewniany zegar Wybija wciąż tę samą godzinę A uśpiona niewinność W objęciach snu
Niepewnością
Czy zło zawsze w nas było? Czy sami je tworzyliśmy? Czy złem jest strach przed przemijaniem? Czy przez to tworzymy zło?
Coś dławi mnie I walczę z tym Poprzez sen Ktoś woła mnie Jakiś głos Poprzez czerń Znika gdzieś mały pokój Melodia rozpada się w ciszy Przede mną gdzieś zamykają się drzwi Budzę się ja i budzi się dzień
Światło spala mnie Miniony sen Odległy sen Odległy senTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
