Ma palce bliżej klawiszy
Niż dłoń przy dłoni w modlitwie
Łańcuszek skupienia rozsypie się w ciszę
Biżuterią na fortepianie
Oczy jak okna w kopule katedry
Kłębi się w nim, przebija jak światło
Pogłos nieba tak gładki, dyskretny
Brzmiąca jasność
Z furkotem wyfrunie spod ręki
Pasaż, cała aleja brzmień
Potem odleci, by znów mnie przygnębić…
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. | 