---

Parę lat już jestem tu,
więc wybacz mi ten list.
Naprawdę piszę go
spokojna już o każdą myśl.
Teraz mam swój świat ze szkła,
bogaty, pełen bzdur.
Jest prawie mój i sięga chmur.

Nigdy mi nie zabraknie złotych łez,
lecz nie płaczę choć niekiedy czegoś żal.
Tutaj uczę się na nowo wielu twardych prawd,
nie wierzę w urok słów i magię braw.

Nigdy mi nie zabraknie złotych łez,
to mój wybór trudny, ale mój.
Z brzegiem kłóci się ocean, nikt nie woła: "wróć",
więc skąd ta zmiana myśli, zmiana ról?
Zmiana ról...

Wtulam twarz w niedługą noc
i znów odpływa jacht.
Zamieniam wielki zgiełk
na listki brzóz zaklęte w wiatr.
W chmury krok, na ziemię krok,
uchylam białe drzwi.
Przez parę chwil tak lekko mi.

Nigdy mi nie zabraknie złotych łez,
to mój wybór trudny, ale mój.
Z brzegiem kłóci się ocean, nikt nie woła: "wróć",
więc skąd ta zmiana myśli, zmiana ról?
Zmiana ról...
Zmiana ról...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.