Czasem wesoła, czasem smutna
Rozpraszam mrok i płoszę cienie
Mam różczkę, która czyni cuda
I spełnia każde me życzenie
Wszystko się teraz zdarzyć może
Bo świat maleńki jest jak szpilka
Lecz cóż to, wiatr tak huczy w borze
Czy to okrutne wycie wilka
W niezwykle pięknej okolicy
Gdzie lasy, bory i dąbrowy
Mieszkało bardzo miłe dziewczę
Jej mama, babcia i gajowy
Jak zwykle w takiej sytuacji
Już wiecie dzieci prawie wszystko
Do bajki się wkręciło zręcznie
Podstępne, bardzo złe wilczysko
Wilczur przebrany w cudze szaty
Nagle się zjawił na podwórku
Kiedy do babci się wybierasz
Pytał Czerwony mój Kapturku
A ona właśnie wyruszała
Do chorej babci niosąc dary
Więc szybko ruszył do dąbrowy
Ten sprytny chytrus, wilczur stary
Do babci pobiegł, głosik zmienia
Udawał grzeczną wnuczkę małą
Babcia niebacznie otworzyła
Więc on ją zaraz łyknął całą
Przebrany w babci czepiec wielki
I w jej ogromne okulary
Oszukał wnuczkę nieuważną
Stosując przy tym wilcze czary
Czary, czary mary
Najkrócej mówiąc połknął wnuczkę
I razem z babcią tkwiła w brzuchu
Więc co by było, strach pomyśleć
Gdyby nie było w borku zuchów
Był takim zuchem pan gajowy
Który pilnował ładu w lesie
Słyszał, ktoś chrapie w domku babci
Aż echo głośno w dal się niesie
Sprawnie zadziałał pan leśniczy
Wilczur wypluwa babcię z brzuszka
Nie zdążył nawet do trzech zliczyć
Oj, ciężką będzie miał nauczkę
Choć bajka dobrze się skończyła
Wszyscy są zdrowi oraz cali
Czegoś uczymy się z tej baśni
I my dorośli i wy mali
I my dorośli i wy mali
Nie ufaj obcym przebierańcom
Mój drogi mały przyjacielu
A tych jest ciągle w naszym życiu
Naprawdę jeszcze bardzo wielu
Naprawdę jeszcze bardzo wielu.
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
