Znów dzwoni budzik, jest szósta godzina
Za oknem ciemno i padać zaczyna
Już ciepłe łóżko wystygło na amen
Znów gnam na ósmą przez miasto zaspane

Gdy rytm codzienności nie daje stać w miejscu
Czas topić swe troski w oparach nonsensu
Bo rytm codzienności to życia rutyna
Z nim wszystko się kończy i wszystko zaczyna

Te same czynności i twarze znajome
To rytm codzienności jak czasu postronek
On trzyma człowieka, przyciąga do siebie
Więc pora uciekać latawcem po niebie

Nie wierzę w cuda, po pracy, po szkole
Znów czeka nuda przed telewizorem
Strach wyjść do ludzi, więc nigdzie nie chodzę
Nastawiam budzik na szóstą, jak co dzień

Gdy rytm codzienności nie daje stać w miejscu
Czas topić swe troski w oparach nonsensu
Bo rytm codzienności to życia rutyna
Z nim wszystko się kończy i wszystko zaczyna

Te same czynności i twarze znajome
To rytm codzienności jak czasu postronek
On trzyma człowieka, przyciąga do siebie
Więc pora uciekać latawcem po niebie

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.