Ja nie potrafię, tak jak ty
Wciąż o coś walczyć, ciągle piąć się wzwyż
I choć na pozór wszystko mam
W naszym codziennym życiu czegoś brak
W twym sercu mam zaledwie kąt
Na kilka czułych gestów czekam wciąż
A ty masz czasu coraz mniej
Nie chcę maskotką być w kolekcji twej
Kiedyś rzucę ten nasz azyl i wyjadę gdzieś
Może dzisiaj, może jutro świat zawoła mnie
Spalę nasze fotografie i wyrzucę klucz
Zniknę nagle z twego życia, nawet z twoich snów
Kiedyś rzucę ten nasz azyl i wyjadę stąd
Chociaż pewnie będziesz mówił, że popełniam błąd
I choć może się pogubię pośród obcych miejsc
Kiedyś w końcu się odważę i zostawię cię
Ten pan z przeciwka, co ma psa
Wciąż na mnie patrzy, czeka na mój znak
Z nim rozumiemy się bez słów
Chyba odwagi wreszcie dodam mu
I zanim się spostrzeżesz, to
Popłynę z nim, choćby aż na dno
I jeśli tylko będzie chciał
To pierwszą rolę zagra w moich snach
Kiedyś rzucę ten nasz azyl i wyjadę gdzieś
Może dzisiaj, może jutro świat zawoła mnie
Spalę nasze fotografie i wyrzucę klucz
Zniknę nagle z twego życia, nawet z twoich snów
Kiedyś rzucę ten nasz azyl i wyjadę stąd
Chociaż pewnie będziesz mówił, że popełniam błąd
I choć może się pogubię pośród obcych miejsc
Kiedyś w końcu się odważę i zostawię cię
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
