INTRO: Ej, czujesz ten żar? ogarnia stale serce, wywiera wpływ oparty na naszej ludzkiej potędze. Ej, czujesz ten żar? przeszywa stale serce, siły dodają mi jedynie własnoręczne herce. Ej, czujesz ten żar? nakręca Twoje serce, przybij szczera pionę tylko dla siebie w tej podzięce. Ej, czujesz ten żar? otwiera nasze serce, nigdy nie skupie zmysłów na nic nie wartej męce.
1.Cztery lata, złoty czas, moje szczere ambicje, wylot za granice pragnień, obalam wszelaką fikcje. dwadzieścia numerów, każdy jak pióro, wersy nietykalne, nawet nie wiem dlaczego te wersy są banalne. Jestem tylko osoba upierdoloną atramentem, patrze na ludzi podle, ze zbyt dużym odstępem. Wypadam za pętle, kurwa może tak chce? po za własnym zdaniem o godności bliźnich cały czas śnie. Nie potrafię patrzeć więcej w zawiedzione oczy, najbardziej boli serce gdy prawda życie kołem toczy. Gardzę fałszem, mam dosyć, darujcie puste słowa, gardzę fałszem na scenie, darujcie swoje głuche słowa. Każdy z nas przechodzi przez syndromem zwany feniksem, w tym przypadku czuje zal, symbol zwany krucyfiksem. Postaw przede mną tysiące stopni,ja dojdę do końca, podkładaj setki nóg, wierze w siebie do samego końca.
REF x4 Lotem feniksa zapalam płomień kreatywnej duszy, odrodzony na nowo, a życie gardło suszy, suszy. Wstaje z popiołu, wyzywam ostatniego wroga, zapraszam Cię na parter, gdzie wita piekielna podłoga.
2.Nasz świat schodzi na psy, ale czy to teraz ważne, siedzę, patrze, myślę, pisze czy to takie straszne. Opisuje uczucia nie co trudniej od samobójcy, używając noża stałbym już dawno u boku stwórcy. Wylewam gorzkie żale? jedynie swoje trzeźwe myśli, dzieci wojny dawno na ostatnia kawę przyszły. Czasem myślę co czuje człowiek gdy serce ginie, czy ból rzeczywiście polega na naszej własnej winie. Jaki miewamy cel po za gaszeniem ludzkiego płomienia, karmieniem duszy resztkami bliźniego poświecenia. Sypki materiał, nie każdy wstaje kiedy trzeba, nie leż zbyt długo upajając nadal smakiem cierpienia. Każdy masochista zadaje ból, zabija swoja cząstkę, sam nie wiem dokąd darzy, chyba w niego wątpię. Stanę kolejny raz, feniks plonie tak jak przedtem, pójdę znowu przed siebie nie martwiąc więcej życiowym postępem.
Nie martwię życiowym postępem, życiowym postępem, tym pierdolonym życiowym postępem, kreatywna dusza.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
