---

Prowadź mnie, przez korytarze mgieł
Prowadź w głąb, przez pustkę oczu twych
W głębinach snu zanurzę się jak cień
Poniosą mnie odmęty czarnych wód…

Nad grotami strzał, szybujesz jak dziki ptak, wściekle goniąc życie swe
Wciąż wyrywasz się z sideł moich łap, przeznaczeniu uciec chcesz

Ref. I choć w górę wnosisz się, kiedyś spadniesz w dół Wtedy schwytam w swoją sieć, skrzydeł twoich puch

W oceanie ludzkich dusz, rzeka kończy bieg, z głębi ziemi wieje chłód
A ja ciągle czekam tu na ten piękny dzień, kiedy padniesz u mych stóp

Ref. I choć w górę wnosisz się, kiedyś spadniesz w dół Kiedyś schwytam w swoją sieć, skrzydeł twoich puch…

W mroku jaskini, gdzie miliardy świec płoną jest cicho, a blask ich płomieni rozświetla ciemności. I tylko co jakiś czas, trzask palonych ciał, spragnionych światła nocnych motyli, przerywa na chwilę martwą ciszę… Stąpam więc ostrożnie między nimi i widzę jak drgają niepewnie, jakby za chwilę zgasnąć miały. A każda z tych świec to jedno ludzkie życie. A jedna z nich, przygasa powoli…

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.