Se me está haciendo difícil Eso de viajar hacia la luz En dirección opuesta a ti.
Se me hace tan extraño Que he cambiado los zapatos a más de mil. Tu ausencia se nota de lejos Y duele aún más a dos metros.
Desperdicio los momentos, Es mi estúpida misión No hay más que hablar. La tensión y los defectos, No me quiero anticipar, no seré yo.
La magia ha salido corriendo, y se ha condensado en el tiempo.
No voy a hacer lo mismo otra vez, No voy a hablarte, No quiero un universo de cartón, La razón se pierde al decibelio soportable, Que arte.
No ganaré, no aportaré por mi, no soy cobarde, intentaré hacerme el interesante por ti, ya sabes lo que dicen de los grandes, gigantes.
Te parece tan sencillos, A mi todo un corredor o una olla exprés, Lo profano y lo divino, Transformado en un misil o un corte ingles, la lluvia se ceba en tu cara y yo disimulos mas ganas.
No voy a hacer lo mismo otra vez, No voy a hablarte, No quiero un universo de cartón, La razón se pierde al decibelio soportable, Que arte.
No ganaré, no apostaré por mi, No soy cobarde, Intentaré hacerme el interesante por ti Ya sabes lo que dicen de los grandes, gigantes. Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|