Dwanaście postaci
Otulonych w czarne płaszcze
Górujących w ludzkim świecie
Dwunastu czarnych jeźdźców
Dosiadło koni, popędziło wprost przed siebie

Prędko, prędko, prędko mknijcie
Przez księżycowe noce
Mknijcie przez dni rozpalone słońcem
Przez czas, przestrzeń, przez ludzką niepamieć /x2

Oni nadchodzą, gnają jak my
Popędzani niepokojem, rozpaleni pragnieniem
By dotrzeć na miejsce jako pierwsi
Odbierając nam nadzieję na dalsze życie

Prędko, prędko, prędko mknijcie
Przez księżycowe noce
Mknijcie przez dni rozpalone słońcem
Przez czas, przestrzeń, przez ludzką niepamieć /x2

Nasz wróg urósł w siłę
Lecz czas upokorzeń musi skończyć się
Trzeba im w tym przeszkodzić
Lecz jakże trudno pokładać ufność w słabych ludziach

Prędko, prędko, prędko mknijcie
Przez księżycowe noce
Mknijcie przez dni rozpalone słońcem
Przez czas, przestrzeń, przez ludzką niepamieć /x2

Naszym powołaniem jest
Wspierać ich ze wszystkich sił
Choć przeszkadza im bezradność ich
Wobec dwunastu czarnych jeźdźców

Prędko, prędko, prędko mknijcie
Przez księżycowe noce
Mknijcie przez dni rozpalone słońcem
Przez czas, przestrzeń, przez ludzką niepamieć /x2

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.