---

Kogut zapiał sobie i obudził kurki,
konik grzebie nóżką, pusto w żłobie ma,
słonko już wylazło zza różowej chmurki,
krówka ryczy głośno, zaraz mleczko da.

Marynika, Marynika
nawet oka nie odmyka.
Mama przez podwórko
woła: „Wstawaj córko, nie bądź leń,
bo już dzień, bo już dzień,
Maryniko, Maryniko!

A ona śpi i śpi,
choć błagaj ją i proś,
tak może spać i spać,
i nigdy nie ma dość.
Już słychać wre robota w lesie,
nie śpij, obudźże się,
Maryniko, Maryniko!

No, prędzej, wstawaj, już się zbudź mi,
bo to wstyd przed ludźmi,
no, rusz się już,
bo trzeba siana dać konikom,
Maryniko, Maryniko!”.

W święto tańczą chłopcy razem z dziewczętami,
cały tydzień tak się czeka tego dnia.
Jeśli jesteś młody, chodź i baw się z nami,
w święto jest wesoło, gdy harmonia gra.

Marynika, Marynika,
jaka piękna ta muzyka!
A więc gdy wieczorem
tej melodii zabrzmi pierwszy ton,
chłopców chór woła ją:
„Maryniko, Maryniko!”.

A ona śpi i śpi,
choć błagaj ją i proś,
tak może spać i spać,
i nigdy nie ma dość.
Żeby rozsądku jakaś szczypta,
co za dziwny typ ta
Marynika, Marynika!

W ten sposób można, jak widzicie,
przespać całe życie.
A gdyby tak
wyrzucić z siebie tego lenia,
wszystko jest do naprawienia:

Można rano karmić kurki,
zanieść siano do obórki,
zebrać jabłek parę koszy,
trochę poprać, trochę poszyć,
a wieczorem iść na tany
z jakimś chłopcem roześmianym,
i radośnie, i z muzyką…

Maryniko, Maryniko!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.