---

Gdy dziś napisałam na szybie twe imię,
To lód, niby w słońcu, roztopił się, spłynął…
I róża pod oknem na śniegu zakwitła,
Choć w zimie nie kwitnie.

Gdy dziś wymówiłam w pokoju twe imię,
To w domu, każdy przedmiot je echem odmienił…
I słowik pod oknem na drzewie zaśpiewał,
Choć w zimie nie śpiewa.

A ciebie tak dawno, tak dawno tu nie ma,
Że czasem już myślę: „We śnie byłeś tylko”…
Lecz wszystko zaprzecza…
Tobie szumią drzewa, rosną kwiaty na śniegu,
Tobie słowik śpiewa.

Gdy dziś pomyślałam w ogrodzie twe imię…
I klon, niby wiosną, obsypał się liśćmi,
I jabłoń na ścieżkę rzuciła ci owoc…
Choć w zimie nie rodzi.

A ciebie tak dawno, tak dawno tu nie ma,
Że czasem już myślę: „We śnie byłeś tylko”…
Lecz wszystko zaprzecza…
Jabłonie, czereśnie, moje kwiaty w ogrodzie…
Ścięte mrozu mieczem.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.