---

Danzan as meigas no oculto brumar,
pautan co demo o seu espertar.
Retorcen as hedras do pedregal,
do círculo ergue a vida colosal.

Lume lanzal, escoita o berrar ancestral.
Lúa chea, verte o sangue sobre o val.
Cornos do mal, concibir o meu espertar.
Letárxica fraga, esperta co meu cantar!

O orballo alimenta túa alma,
o lume novo arreda o inverno,
da terra brota o teu corpo,
esperta mística do ermo.
Sucumbe memoria ó bautismo!
Sombreade lembranzas ós pinos!

Lume lanzal, escoita o berrar ancestral.
Lúa chea, verte o sangue sobre o val.
Cornos do mal, concibir o meu espertar.
Letárxica fraga, esperta co meu cantar!

Formosa alborada de cortiza branca,
garrida xeada con ósos de pedra,
no sentido do sol danzan as chamas,
no caos emerxe a fraga.

Brancos curutos, bóveda dos ventos,
resplandece verde prado ós lamentos.
Escuma da vida, esculpe teu danzar
pagás invocacións ós elementais.

Reliquia que futura terra fertiliza,
sobre ira que leda brúa na brisa,
Morre o serán ós nosos ollos,
Renace Bríxida no crisálido soño.
E na danza do teu mirar
vexo castros, vexo o mar.
E nos beizos do teu Imbolc
Vexo a arder a lúa, miro xear o sol.

Esperta!
Esperta!
Esperta no que foi dourado chan.
Esperta onde tornou xélida a man.
Voltan as follas no alto a sombrear,
a verde ultraxe da mística fraga-mai

Esperta!
Esperta!
Esperta!
Esperta!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.