Piekło to metafora,
chociaż czasem bywam w nim,
gdy świat mnie chce zaorać,
w szambie każe pływać mi,
smażę się w smole,
pływam w rosole
swoich słabych stron,
w piekielnym ogniu
bluzgam tak podle,
diabły tańczą w krąg
i ludzi lżą, piekielnie lżą.

Niebo to metafora,
chociaż często bywam w nim,
kiedy się zacznie pora
napęczniałych dobrem żniw,
kiedy anioły
siądą przy stole,
czuję życia smak,
świętuję chwile
od piekła milę,
niebo w sobie mam.
Piekło i niebo,
czyste dobro i zło,
światło i mrok.
Piekło lub niebo
mogę każdego dnia
wybierać sam.

Człowiek to metafora,
chociaż staram się nim być,
nie bawię się w potwora,
chociaż bywam czasem zły,
myślę, więc jestem
mam swoją przestrzeń,
mam swój własny cień,
w lustrze na ścianie
twarz dobrze znana
ciągle lubi mnie.

Myślę, więc jestem,
mam swoją przestrzeń,
mam swój własny cień,
w lustrze na ścianie
twarz dobrze znana
ciągle lubi mnie,
wciąż lubi mnie,
wciąż lubi mnie,
wciąż lubi mnie,
wciąż lubi mnie.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.