Kiedy dymy opadły
znów wierzono, że wiosna
i gołębie na niebo wróciły.
Matki nocą nie spały,
na swych synów czekały.

Powracali żołnierze:
Kto tam? Otwórz, to ja.
Tylko matki saperów płakały.
Dla sapera nie kończył się bój.

Gdy wśród min nasze nogi błądziły,
a tam na nas czekała śmierć.
Śmierć, co wszystko zabiera,
nawet ciało sapera.
Tę śmierć matki po nocach prosiły:
Ty nas matek wysłuchaj,
naszym synom saperom
choć raz jeszcze pomylić się daj.

Żeby drzewa szumiały,
żeby kwiaty wyrosły
i dziewczyny kochały na wiosnę.
Żeby domy tu stały,
szyby w oknach błyszczały.

Ginie saper, saper myli się raz.
Nocą matki saperów płakały.
Czy za oknem to wybuch czy brzask.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.