Sin amor, deciden por ti Sin sesos, ningún antifaz Devoro compasión, no alcanzo a ver ni la mitad Creo ser real al vituperar
Hoces segándome, las cosechas de sal Cobardes rebotan, recobran sed por disolver Ecos de impropias sílabas padeciendo forzados Vence la nuez hormonal, ¡cómo oscila! Vierte dilucidación
No volverán sin subordinación, sordas amarras Sin acabar vuelve a comenzar su rebuznar, prisión que prepara realidad falsa verdad Su alabanza anquilosa grima
Sin caridad, polvo y sed La sed que preciso desenvuelve Sofoca sin aflojarme, sin boca susurrando Mi sombra, al hincarme, desangraráTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.