Pociąg zwolnił mnie z obowiązków żywych
Biję czołem rytm o nieczystą szybę
Swoim torem myśl za oknem jedynie
Przepłynie, przepłynie…

Kolej rzeczy to hamująca siła
Drogi, drogi Bóg właśnie stację zsyła
Piskiem cuci, rwie rozmyte nastroje
Postojem, postojem…

A mówiłaś: „Wróć prosto jak po szynach”
Tani topos mnie tu tymczasem trzyma
Żeby miało choć semafora ramię
Przesłanie, przesłanie…

Tu kolejarz tran smutno w zębach grzebie
A mój pociąg tak dziś się rwie do Ciebie
Gdy powstrzymać chce byle stacja Kutno
Na smutno, na smutno…

Różdżką dróżnik swą trąci kącik duszy
I zatętni ton setek ton, gdy ruszę
I bez zgrzytów już do Ciebie w wagonie
Pogonię, pogonię…
Pogonię w wagonie

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.