Synu mój! synu! czemu od rana
Jesteś tak smutny? twarz obłąkana,
Miecz krwawą splamiony skazą?
O matko! syn twój zabił sokoła,
Dlatego dzisiaj twarz niewesoła,
Dlatego we krwi żelazo.
Synu mój! synu! po twym sokole
Nie miałbyś takich zgryzot na czole
I miecz nie taki czerwony.
O matko! matko! zabiłem konia!
On mnie tak szybko nosił przez błonia,
Z wiatrami biegał w przegony.
Synu mój! synu! źleś się obronił,
Może byś po twym koniu łzy ronił,
Bladości inna przyczyna.
O matko! matko! ojca zabiłem!
Bladością zgryzot czoło splamiłem
I we krwi ojca miecz syna.
Synu mój! synu! po takim czynie
Gdzież się obrócisz? w jakiej krainie
Schronisz się, synu mój miły?
O matko! matko! na świata kraniec
Pójdę wzgardzony, tułacz, wygnaniec,
Spokojnej szukać mogiły.
Synu mój! synu! idź w obce strony!
Lecz cóż zostawisz dla dzieci, żony,
Pod obce uchodząc nieba?
O matko! matko! niech na nich spada
W dziedzictwie nędza, pod próg sąsiada
Niech idą, niech żebrzą chleba.
Synu mój! synu! w czarnej żałobie
Została matka i cóż po sobie
Zostawi matce zabójca?
O matko moja! o matko miła!
Tyś mnie namówiła.
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
