Noszą imiona i nazwiska,
spodnie wytarte na kolanach.
Często im wódką leci z pyska
I lubią rzucić żart przy paniach.

Palą po kilka paczek dziennie,
a w nocy palą swoje lampy,
by na papierach pisać brednie...
wylewać serca...
łamać sztampy...

Poeci-dziwacy,
sól ziemi, a czasem sól w oku.
Poeci - nie tacy
jak inni ludzie wokół.

Na skrzydłach z piór własnych
unoszą nas hen
w zaświaty...
w przestworza...
w sen...

Płodzą wierszydła różnorakie,
których czytanie ulgę daje.
Mają dziewczyny różne takie,
których kochanie trąci rajem.

Mają problemy, których nie ma
nikt, kto prowadzi olej w głowie.
Dobry jest dla nich każdy temat,
wszystko potrafią zmieścić w słowie.

Poeci-dziwacy,
sól ziemi, a czasem sól w oku.
Poeci - nie tacy
jak inni ludzie wokół.

Na skrzydłach z piór własnych
unoszą nas gdzieś.
I dla nich w podzięce
ta pieśń!

Poeci-dziwacy,
sól ziemi, a czasem sól w oku.
Poeci - nie tacy
jak inni ludzie wokół.

Na skrzydłach z piór własnych
unoszą nas gdzieś.
I dla nich w podzięce
ta pieśń...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.