---

Paryż mój to śpiew Edith Piaf
Brzeg Sekwany w porannym chłodzie
To jest w listach smak czarnych kaw
Pierwszy bez w Luksemburskim ogrodzie

To na rogu ulic Jeanvan
Walczyk wdzięczny, choć rzadko grany
Ale akordeon go zna
Przypomina czas zapomniany

No i przyznam się, że
Z pasją wracam tam gdzie
Ponad chmury łuk dumny wyrasta
Szukam w wędrówce mej
Ludzi, zdarzeń i miejsc
W których kryje się duch tego miasta

Wiem na pewno, że wśród
Ślicznych wierszy i nut
Paryż ukrywa swą tajemnicę
A ja przez cały czas
Szukam jej raz po raz
A ja łudzę się, że ją uchwycę

Znów mnie wita paryski świat
Obserwuję wróbelki, zuchy
Jak w mym bistrze skaczą na blat
I odważnie dziobią okruchy

A za morzem stu czarnych kaw
Jest rozlicznych tajemnic wiele
I tak chcę je poznać, a Piaf
Po parysku znaczy wróbelek

Wierzę naiwnie dość
Że odnajdę to coś
Gdy paryską przebiegam ulicą
Wierzę mocno, że wśród
Ślicznych wierszy i nut
Paryż zdradzi mi swą tajemnicę

Lecz gdy myślę, że już
Jestem blisko tuż, tuż
Wzrok na Łuk Triumfalny podnoszę
Tajemnicy tej smak
Pryska mi szybko tak
Jak wróbelek, gdy dłonią go spłoszę.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.