---

Ona jedna dostrzegała
w durnym świecie tym jakiś ład,
własną piersią dokarmiała,
oczy mlekiem zalewała.
Wychowała jak umiała,
a gdy wyjrzał już człek na świat,
wziął swój los w ręce dwie
i nie w głowie mu było że:

Nie ma jak u mamy, ciepły piec, cichy kąt,
nie ma jak u mamy, kto nie wierzy, robi błąd,
nie ma jak u mamy, cichy kąt, ciepły piec,
nie ma jak u mamy, kto nie wierzy, jego rzecz…

wokaliza

A tym czasem człeka trawił,
spać nie dawał mu taki mus,
żeby sadłem się nie dławić,
lecz choć trochę świat poprawić.
Nieraz w trakcie tej zabawy
świeży na łbie zabolał guz,
człowiek jadł z okien kit,
lecz zanucić mu było wstyd…

Nie ma jak u mamy, ciepły piec, cichy kąt,
nie ma jak u mamy, kto nie wierzy, robi błąd,
nie ma jak u mamy, cichy kąt, ciepły piec,
nie ma jak u mamy, kto nie wierzy, jego rzecz…

wokaliza

Te porywy, te zapały,
jak świat światem, się kończą tak,
że się wrabia człek pomału
w ciepłą żonę, stół z kryształem.

I, ze szczęścia ogłupiały,
nie obejrzy się nawet jak,
w becie już ktoś się drze,
komu nawet nie w głowie że:

Nie ma jak u mamy, ciepły piec, cichy kąt,
nie ma jak u mamy, kto nie wierzy, robi błąd,
nie ma jak u mamy, cichy kąt, ciepły piec,
nie ma jak u mamy, kto nie wierzy, jego rzecz…

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.