---

Zw. I.
Wszyscy chłopcy drzewo noszą,
a panny kwiaty zbierają.
Wielki gwar i zamieszanie
w ten najdłuższy dzień.
Już ogniska ustawione,
domy zielem przystrojone,
grajkowie instrumenty stroją.
Już Kupały czas.
Idą panny ozdobione
w wianki i ziela magiczne,
białe szaty powiewają.
Idzie święta noc.
Chłopcy stoją na uboczu,
wianki bacznie obserwują,
inni drwa już pocierają.
Ogniu żywy płoń!

Ref. Woi Kupała, woi Kupała, woi Kupała,
Kupała!

Zw. II.
Słońce za lasem się chowa,
Czas podłożyć ogień żywy.
Głosy rogów rozbrzmiewają.
To Kupały czas.
Słychać wokół pieśń wesołą,
do ogniska miód się leje,
młodzi tańce zaczynają
w tę najkrótszą noc.
Panny idą puszczać wianki,
Kąpieli wszyscy zażywają,
chłopcy skaczą przez ogniska.
Nadszedł magii czas.
Wokół ognia wciąż zabawa,
wróżby, tańce i swawola.
Młodzi przyzwolenie mają,
by do lasu pójść.

Przedref.
Chodziła Maryna do swego kuzyna, przy ognisku próbowała dać mu jakiś znak.
Chodziła Kasieńka do tego Jasieńka, chodziła, zwodziła, ale on jej nie chciał brać.

Ref. Woi Kupała, woi Kupała, woi Kupała,
Kupała!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.