Ja wiem jedno, gdy uczucia bledną, kiedy tracisz swoją pewność i ogarnia cię złość - pstryk! Zgasło światło i nadeszła bojaźliwa ciemność. Nagle coś co było bliskie, wymarzone, już na całe życie - znikło, prysło niczym kropla jesiennego deszczu. Spaliłem nietypowy most, choć ten ktoś nie spalił by go nigdy, a tu los na złość sprawił, że uczucia niczym twardy głaz zamilkły. Broniłem się od myśli, uciekałem od tych wspomnień w bólu i zawiści. Poplątany zwojem kolec ściętej róży jeszcze bardziej kłuje, kropla deszczu w szybę wystukuje; zastanawiam, milczę, szukam, jestem niezbawiony. Zbawienie odpowiedzią na to czy płomień został zagaszony, czy w ogóle został zapalony? Czy słowo kocham było tylko słowem? Czy to co powiedziałem było tylko tym co powiem? Zamknięty w sobie i samotny niczym sam na morzu dryfujący statek. Świat pełny jest zagadek, w których trudno coś odgadnąć - znasz dobrą odpowiedź? Zgadnij albo sam sobie odpowiedz. Zanim zgaśnie światło przemyśl, pomyśl, czy wybrana droga to jest właśnie ta. Ja posłuchałem głosu duszy idąc drogą odpowiedzi serca.
Światło gaśnie, nie chcij, aby zgasło ono właśnie. Promień duszy przecież Cię oświetla wtedy jaśniej. Sam dla siebie układasz pytanie, łamiesz bezsensownie róże - pozwól że powtórzę jeszcze raz. Słuchaj ciszy duszy, głosu serca łam głaz, wtedy odpowiednią drogę poznasz... /x2
Światło zgasło, światła nie ma, marzenia, wspomnienia, gdzieś daleko za mgłą. Niewyraźnie, głuche już bez sensu są; radość, smutek, teraz nie ma nic, koło się zamknęło, cisza w duszy tkwi. A ty nadal śnisz, co? Śnisz?! Oszukany zatraciłeś duszy czar, zagubiony sensu życia żar, teraz szukasz, by zagłuszyć smutku wrzask, blask, co otulał chroniąc przed złym snem. Światło zgasło teraz wiesz, że nie znajdziesz nie odszukasz, nawet jeśli będziesz do bram nieba pukał. Taki losu śmiech, abyś w gniewie pękł. To już koniec, dawna miłość tonie, a ty tracisz twarzy uśmiech, i odtrącasz wyciągniętą dłoń. Bo tak naprawdę chcąc pozostać w deszczu łez, czując samotność i ukojenia kres; By w roju przeplatanych myśli wzbudzić wrażliwości piękno, i uciszyć ból cierpienia, aby w końcu znikł. W świetle wypatrzonych przez twe oczy spadających gwiazd, czując księżyca chłodny blask, wieczny wiatru powiew, sądząc wtedy że wsłuchując się w ich ciszę, usłyszy się odpowiedź... co?
Dlaczego miłość ślepa, ale także głucha, gdy ją prosisz ona już po prostu cię nie słucha, dlaczego dawna miłość już odeszła, droga trwana, zdobywana z celu zeszła…Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
