Jontek:
Przyszliśmy właśnie w zaręczyn chwilę,
Gdy ją zobaczył, zaczął ją mile
Głaskać i słówkami czczemi,
I rzucać omam czarami swemi.
Za miasto potem zejść miał się z nią,
Nie mogłem znieść kłamstwa tych słów,
Prawdem jej wyznał. On mnie i ją
Za bramę wygnać kazał, jak psów.

Chór:
(przerażony)
Za bramę wygnać kazał jak psów!
chwila milczenia

Halka:
Znów mi się zjawiasz, tumanisz znów
Sokoleńku! – Nie, nie, nie.
Gołąbeczek nad górami,
Zatrzepotał skrzydełkami.
Ale już nie bielutkiemi,
Lecz krwią własną czerwonemi
Zatrzepotał skrzydełkami,
I jak kamień spadł ku ziemi.

Halka:
Znów mi się zjawiasz, tumanisz znów
Sokoleńku! – Nie, nie, nie.
Gołąbeczek nad górami,
Zatrzepotał skrzydełkami.
Ale już nie bielutkiemi,
Lecz krwią własną czerwonemi
Zatrzepotał skrzydełkami,
I jak kamień spadł ku ziemi.

Chór:
Tak to, tak z dziewczętami,
Tak z zalotami dworskiemi,
Taka to dola ich!

Jontek:
Ot – i niedługo państwo na ślub
Z całą czeredą szumnie się zwalą.

Chór:
Patrzcie! Kruk smutno wzleciał nad halą,
Jak gdyby wietrzył.

Halka:
(kończąc piosenkę)
Z gołąbki trup.

Chór:
Nie ty, niebogo, zgrzeszyłaś srogo,
Bo na kim innym ciąży twój grzech!

Jontek:
Otóż jadą!

Chór:
Już jadą!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.