Rezerwa

Funkcjonować na rezerwie znaczy intensywnie żyć.
Wkłada się energię w zabijanie swego ducha.
Do ust łopatę z węglem i jak dziecko zaczyna wnętrze wyć
a ja tego przez godziny non stop muszę słuchać.

Nie strawi karmy tej i z głodu w końcu umrze
bo kilka ciężkich klepsydr zżera moją siłę.
Lecz robię to, by w ogóle posiadać jakiś budżet
co z tego jeśli młody już za życia zgniłem…

Jakże wolnym krokiem dochodzę do spokoju.
Jakże hardo egzystencji trud wyciska jak pot tęsknoty.
Jakże mocno daje znać o sobie chaos podczas mego znoju.
Jakże teraz kiedy nigdy chore głowy mam zawroty.

Nie strawię karmy tej i za życia w końcu umrę
bo kilka ciężkich klepsydr zżera moją siłę.
I będę człowiek szary, wystrojony w ładny budżet
co z tego jeśli młody już za życia zgniłem…

Wiek dwudziesty pierwszy znokautował ludzkość właśnie.
Depresja wyszła z wierszy i strasznie kłaść się spać chce.
Lecz w głowie mej zmieszanie, pełno myśli w cudzysłowie.
Codzienne poplątanie i zmarnowany człowiek…
Lecz w głowie mojej słowa, wysiłek, chęć tworzenia.
Trzymanie kolan Boga, przeżywanie życia wrzenia!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.