---

1. Pytają mnie, dlaczego tak podnoszę się, przebijam mur?
Nie patrzę wstecz, do przodu mknę po cierniach i nie równym dnie?
Pytają mnie, skąd tyle sił by dalej biec, do celu brnąć?
Ja powiem Wam, uwierzcie mi, receptą jest ta jedna rzecz:

Ref. Tak kocham życie swe i kocham mały świat!
Tak kocham domu próg nawet gdy mroźno jest;
i Pana co pod sklepem wyciąga dłoń o grosz;
tak kocham ludzi i nie dobre moje sny.
I Taty silną dłoń i dziecka ciężkie łzy;
I popiół z ostatniego mego papierosa.
Szanse los dał każdemu z nas,
I Ty ją zechciej wziąć, by szczęśliwym być!

2. Pytają mnie skąd uśmiech ten na twarzy mej wciąż jasno lśni?
Gdzie źródło mego szczęści jest: czy w gwiazdach, czy na serce dnie?
Pytają mnie skąd wiara w czas: oszczędzi nas, pomoże nam!
Mój Boże spraw, by każdy żył, jak gdyby dzień ostatni był.

Ref. Bo kocham życie swe i kocham mały świat!
Bo kocham domu próg nawet gdy mroźno jest;
i Pana co pod sklepem wyciąga dłoń o grosz;
tak kocham ludzi i nie dobre moje sny.
I Taty silną dłoń i dziecka ciężkie łzy;
I popiół z ostatniego mego papierosa.
Szanse los dał każdemu z nas,
I Ty ją zechciej wziąć, by szczęśliwym być!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.