M / Matelot / To była stara drewniana łódź
To była stara drewniana łódź rozkołysana pieśnią fal zniszczony pomost trzymał ją za ręce a na nim stary rybak stał
zapatrzony gdzieś w daleką przeszłość gdy wypływali razem w morze co świt tak pragnął by przywrócić jej świetność lecz już kończą się ich dni
a wiatr wołała w górę żagiel już neptun do siebie wzywa was niech stary dom za rufą zniknie zamieszkajcie pośród fal
wyciągnął rybak podarty żagiel ile miał lat nie zliczy nikt ostatni raz spojrzał tam na port nie tu dopełnić chce swych dni
odwrócił wzrok w błękitne niebo i łzłę szczęścia oddał mu gdy stawiał żagiel wróciło piękno z najcudowniejszych w świecie snów
tam gdzie wiatr śpiewa wśród fal tam gdzie wiatr śpiewa wśród fal tam gdzie wiatr śpiewa wśród fal tam gdzie wiatr śpiewa wśród fal
i sztorm za sztormem szalał wciąż ogromne fale fale kryły ich i nie walczyli z żywiołem już aby na zawsze w morze aby na zawsze w morze iść
a wiatr wołał w górę żagiel już neptun do siebie wzywa was niech stary dom za rufa zniknie (za rufa zniknie) zamieszkajcie pośród fal
Aby na zawsze w morze... Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|