1950 te dio a luz en la tierra donde los jóvenes lanzan piedras a la injusticia cada atardecer Donde las madres esperan con el plato en la mesa Sin la certeza de que sus hijos regresen para comer Tan niño y ya refugiado, con cordones sin zapato Y un kilo de garbanzos para los doce y a comer y a comer De postre fruta robada del huerto de alguna casa Y cazar mil colibríes para entender qué significa vencer
Te hiciste un hombre de golpe cuando eras adolescente El día en que en esa guerra le hiciste un corte de mangas a la muerte Y las olas celebrando que llegaste a España en barco y que le voy a hacer y que le vas a hacer si tú también naciste en el mediterráneo
Ya en Madrid te enamoraste de una flor que hoy es mi madre Y aunque hablabais diferente os entendíais como nadie Y buscasteis un futuro en pantalones de campana Y aun sigues llevando a casa tantas flores si pasar por caja Padre no sabría explicarlo demostraste ya hace mucho Que para partir fronteras la sonrisa es un serrucho Y dimite la tristeza porque al llegar tu risa recuperas a ese niño que algunos pierden de vista y cómo agradecer padre que en mis naufragios tu palabra siempre supo a tabla en el mar Y cómo explicar que nadie me quiere como tu me quieres Que si te falta aire yo dejo de respirar Y como hacer que entiendas que cuando la parca venga a ti A la tierra le saldrán dos labios para poder sonreír
Ya en Madrid te enamoraste de una flor que hoy es mi madre Y aunque hablabais diferente os entendíais como nadie Y buscasteis un futuro en pantalones de campana Y aun sigues llevando a casa tantas flores si pasar por caja Padre no sabría explicarlo demostraste ya hace mucho Que para partir fronteras la sonrisa es un serrucho Y dimite la tristeza porque al llegar tu risa recuperas a ese niño que algunos pierden de vistaTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.