---

Czy znacie miłość Don Kichota,
rycerza, barda i huncwota?
Ujęła go dziewczyny cnota,
więc pod jej oknem śpiewał tak...

Dulcyneo, księżyc zgasł,
Dulcyneo, spójrz choć raz!
I twe usta, i oczy się śmieją,
czuję, że kocham cię, Dulcyneo!

Dulcyneo, ufaj mi,
Dulcyneo, uchyl drzwi!
Tyś mym szczęściem, tyś moją nadzieją,
całuj, Dulcyneo!

Don Kichot lubej śpiewał wzniośle,
no i wiatraki bił na oślep.
A Sancho Pansa, kiep na ośle,
wtórował mu i śpiewał też...

Dulcyneo, księżyc zgasł,
Dulcyneo, spójrz choć raz!
I twe usta, i oczy się śmieją,
czuję, że kocham cię, Dulcyneo!

Dulcyneo, ufaj mi,
Dulcyneo, uchyl drzwi!
Tyś mym szczęściem, tyś moją nadzieją,
całuj, Dulcyneo!

I dziś nas także cnota mami,
rycerze błędni myśmy sami.
Walczymy często z wiatrakami,
śpiewając Don Kichota pieśń...

Dulcyneo, księżyc zgasł,
Dulcyneo, spójrz choć raz!
I twe usta, i oczy się śmieją,
czuję, że kocham cię, Dulcyneo!

Dulcyneo, ufaj mi,
Dulcyneo, uchyl drzwi!
Tyś mym szczęściem, tyś moją nadzieją,
całuj, Dulcyneo!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.