Ostatnie pożegnanie słońca
Które odchodzi z chmurami
Nie przynosząc burzy
Zatrzymuję dzisiaj na nich spojrzenie
Bo jeśli wrócą do Ciebie
Ostatnie pożegnanie słońca
Moknie ziemia tuż pod moimi stopami
Czekam aż wyschnie
Ale to już
Ostatnie pożegnanie słońca
Tłumaczy mi język w jakim mówił świat
Zabiera głosy dusz, waży co powiedzą
Nie raz myliłam się myśląc, że jesteś niczym

Ostatnie pożegnanie
Żegna dziś cygankę, która oddała serce
Nie obraca się za jej bladą skórą
Nie przynosi burzy
Ostatnie pożegnanie słońca
Straciło ciepło skóry
Rozerwało tkaninę
Zabrało uśmiech, zabrało płacz

Ostatnie Twoje pożegnanie
Zabiło motyle, podcięło skrzydła aniołom
O ile w ogóle istniały
Ostatnie pożegnanie słońca
Zdjęło dzień z nieba
Schowało w sobie
I odeszło nie wracając
Ostanie pożegnanie
Zabrało mi jedyny transport
Zmieniło kości w proch
By już nie szukać
Nie pozwoliło zabrać radości
Ani płaczu
Nie ubarwiło mi świata
Ostatnie pożegnanie słońca
Umknęło lato między palcami
pory roku poznały zimę
I zostały na wiecznym winie w dni powszednie

Ostatnie pożegnanie słońca
Mówiło, że zostanie na zawsze w ramionach
Nie zabierze talii i nie zamknie drzwi
Ostatnie Twoje pożegnanie
Tłumaczy mi język w jakim mówił świat
Zabiera Twój głos
Nie raz myliłam się myśląc, że jesteś niczym

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.