---

W tym sklepiku, gdzie świeże jarzyny,
Sprzedawały dwie młode dziewczyny.
Jedna klęła i czosnek lubiła,
A ta druga pachnąca i miła.
Więc tę pierwszą odłóżmy na bok,
A o drugiej niech toczy się tok.

Dwóch ich weszło do sklepu w zapusty,
Jeden sok pił na kaca z kapusty.
A gdy wypił, to zniknął za progiem,
Więc na drogę powiedzmy mu: „Z Bogiem”.
A ten drugi w tę drugą wbił wzrok,
Będzie kochał okrągły ją rok.

I tak stali oboje nad ladą,
Ona z twarzą jak seler pobladłą,
On z marchwianym wypiekiem na licu
I pachniało szczypioru donicą.
Aż powiedział jej wszystko, co czuł,
W takich słowach: „Buraków bym z pół…”.

Wykradała klucz od tej komórki,
Gdzie śpiewały kiszone ogórki,
Majeranku mrok wonie rozniecał,
Pomidory tętniły jak serca.
Tam szczęśliwa z nim była co noc
I warzywa niszczyła z nim moc.

Lecz gdy kwitnie ta miłość w jarzynie,
Czas przypomnieć o drugiej dziewczynie,
Tej, co gryzie ten czosnek co raz to,
A ją gryzie o szczęście ich zazdrość.
To zalewa się łzami, to klnie,
Aż do świństwa ta zazdrość ją pchnie.

I na twarzy się nawet nie zmarszczy,
Gdy zaprosi oboje na barszczyk,
W barszczu będą trujące dwa grzyby
I otruje niechcący ich niby.
Zwłaszcza drugi trujący był grzyb.
Ale typ z tej dziewczyny, ach, typ!

Odtąd w mroku sklepowej komórki
Płaczą po nich jesienne ogórki,
Żal dogłąbny kapustę przewierca,
Pomidory pękają jak serca.
Więc, przechodniu, w sklepiku tym kup
Bukiet z jarzyn i rzuć im na grób!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.