---

Był trębacz sławny bardzo
Ach, jak ten trębacz grał!
Cieniutkie wodząc nutki
W niewolę serce brał

Jak gdyby szczęściem gardząc
To żalił się, to łkał
Jakieś tęsknoty, smutki
Ukoić graniem chciał

Nie wiedział nikt, nie wiedział on
Gdzie leży tajemnica
Dlaczego nikt, jedynie on
Tak graniem swym zachwyca

I wszyscy się pytali
Zdumieni jego grą
Czy muzyk takiej miary
Czy w trąbce czary są

Nie wiedział nikt, nie wiedział on
Zanosząc się swym scherzem
Że czyjeś łzy stworzyły ton
I dały trąbce serce

A była gdzieś dziewczyna
Dziewczynę zranił ktoś
Obiecał - nie dotrzymał
Historia znana dość

Dziewczyna srebrną trąbkę
Rzeźbiła w dłoniach swych
I ożył zimny metal
Od jej gorącej łzy

Nie wiedział nikt, że słyszy on
Dziewczyny w trąbce serce
Że szuka jej, że kocha ją
Że woła ją swym scherzem (x5)

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.