---

Płynie Wisła, płynie
po polskiej krainie,
po polskiej krainie,
zobaczyła Kraków,
pewnie go nie minie,
zobaczyła Kraków,
pewnie go nie minie.

Zobaczyła Kraków,
wnet go pokochała,
wnet go pokochała,
a w dowód miłości
wstęgą opasała,
a w dowód miłości
wstęgą opasała.

Chociaż się schowała
w niepołomskie lasy,
w niepołomskie lasy
i do morza wpada,
płynie jak przed czasy,
i do morza wpada,
płynie jak przed czasy.

Oj, ta ziemia nasza
ma ten urok w sobie
ma ten urok w sobie:
kto ją raz pokocha,
nie zapomni w grobie,
kto ją raz pokocha,
nie zapomni w grobie.

Kto ją raz pokocha,
nie zapomni w grobie.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.