Zasypał powiat śnieg po pachy
Wyje za oknem wicher-drań
Brzęczą służbowych warszaw blachy
Jak romantyczne dzwonki sań
W palce strzelając i wąs gryząc
Który zachował kawy smak
Opieram się o telewizor
Kominka bowiem w domu brak
Kominka bowiem w domu
Dumam, wspominam swą Małgosię
I jak mi ją poderwał gach
A potem szybkich wódek osiem
Wypijam hurtem - bach, bach, bach
I wtedy z nocnej lampki słabej
Po jej promyczku spełza wprost
Żałosny cynobrowy diabeł
Trzymając w zębach własny chwost
Trzymając w zębach własny
Po czym, z wyrazem szczerej troski
Mówi, a głos mu z bólu drga:
Biednyś ty, biedny, Rosołowski
Samotnyś, bracie, jak i ja
Obydwaśmy niedocenieni
Obydwaj na posadach złych
Obu nas gnębią przełożeni -
Taka a taka mamcia ich
Taka a taka
Ja diabeł, a tyś człek ubogi
Podobniśmy jak z bratem brat
Obydwaj bowiem mamy rogi
Ja - dawno, a ty - od dwóch lat
I naszą smutną przyjaźń znaczy
To łez, to wódek drobny ścieg
A za oknami wiatr sobaczy
A nad powiatem noc i śnieg
A nad powiatem noc
I tylko młodość oraz dalsza
I bliżej wciąż się kłębi mgła
I ciszej dzwonią blachy warszaw
I cynobrowy diabeł łka
I cynobrowy diabeł
I cynobrowy
I cynobrowy diabeł łka
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
