---

W rytm tańca ciemny i gasnący
kobieta, zwiewna jak cień cienia,
nad rzeką splata swe marzenia,
ich wianek nurt porywa rwący.

Cała rzeźbiona jest w błękicie
i pragnie umknąć swej rozpaczy
tym lotem, co by wytłumaczył
jej całe zmarnowane życie.

Za zi zu, za zi zu, za zi zu,
za zi zu, za zi zu za…
Za zi zu, za zi zu, za zi zu,
za zi zu, za zi zu za.

A Paryż wita swych kolegów –
i pacykarze oraz mistrze,
to samo winko sącząc w bistrze,
Montmartre jednaki widzą w śniegu.

I życia nędzę i urodę
poznać artystom daje Paryż,
i te kobiety wciąż tak młode,
choć zawód mają taki strasznie stary.

Blue Tango, Blue Tango, Blue Tango,
Blue Tango, Blue Tango, Blue…
Blue Tango, Blue Tango, Blue Tango,
Blue Tango…

Wiosną Sekwana błękitnieje
za szybą okna na mansardzie –
i człowiek smutki ma we wzgardzie,
i człek się do swych marzeń śmieje.

Pędzi, umyka trosk szarańczy
ponad kopuły, wieże, drzewa,
ale to wszystko się rozwiewa
i nucąc, raz ostatni tańczy…

Blue Tango, Blue Tango, Blue Tango,
Blue Tango, Blue Tango, Blue…
Blue Tango, Blue Tango, Blue Tango,
za zi zu za…

Blue Tango, Blue Tango, Blue Tango,
Blue Tango, Blue Tango, Blue…
Blue Tango, Blue Tango, Blue Tango…
Blue Tango, Blue Tango…

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.