---

Żyli w pałacu hrabia z hrabiną
On zwał się Rodryg, ona Francesca
A niedaleko za ich meliną
Mieszkała sobie jedna Wiśniewska (2 x)

O, miękkie serce miała hrabina
I takąż duszę pieską, niebieską
A on był łajdus i straszna świnia
Bo ficygrylił się z tą Wiśniewską (2 x)

Biedna hrabina łzami płakała
Z ciągłej żałoby wyschła na deskę
I na kolanach prawie błagała:
Odczep się, draniu, od tej Wiśniewskiej (2 x)

A od do żonki pod alkoholem,
Czyli, jak mówią - zalany w pestkę
Wyrżnął hrabinę łbem w antresolę
I na noc poszedł do tej Wiśniewskiej (2 x)

Biedna hrabina padła na dywan
Cała zalała się krwią niebieską
A gdy poczuła, że dogorywa,
To powiedziała: o, ty Wiśniewsko! (2 x)

Potem się odbył pogrzeb wspaniały
Hrabia nad grobem uronił łezkę
I tak przepłakał przez dzionek cały
I znów poleciał do tej Wiśniewskiej (2 x)

Piękna hrabina z grobu powstała
Wyrwała z trumny sękatą deskę
Poszła za hrabią, na śmierć go sprała
Potłukła deskę o łeb Wiśniewskiej (2 x)

Chociaż lebiegi grzeszyli tyle
Lecz dzisiaj na nich też przyszła kryska
I zgodnie leżą w jednej mogile:
Hrabia, hrabina i ta Wiśniewska (2 x)

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.