Na wszystkich portretach płacze i długie malują jej włosy. Patronka ognia, który w nas płonie, głodu, któremu nigdy nie dosyć.
Gwiazdo moich codziennych powrotów, Magdaleno płacząca przed Mistrzem daj wędrowcom tę ufność i pokój, że jest dobroć silniejsza nad wszystko, że jest Miłość aż taka ogromna, że jest ręka aż tak miłosierna i każdego przygarnąć gotowa, dobroć Ojca naszego bezmierna.
Trzeba tylko płakać gorąco i szukać tak niestrudzenie. I do nas rankiem przyjdzie Ogrodnik, radość nam niosąc jak Magdalenie.
Gwiazdo moich codziennych powrotów, Magdaleno płacząca przed Mistrzem. Do nas także przyjść pragnie Ogrodnik, i jak Tobie przebaczyć nam wszystko, bo jest Miłość aż taka ogromna, bo jest ręka aż tak miłosierna i każdego przygarnąć gotowa, dobroć Ojca naszego bezmierna.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
