---

posłuchaj Pan, panie podróżny
co się zdarzyło na Próżnej
żyła tam Jagna dobra i czysta
i chodził do niej Jan kancelista

akurat to była niedziela
kręciła się karuzela
zabrał tam Jagnę kochanek czuły
i całkiem zmącił jej miły umysł

oczy tej małej jak dwa błękity
myśli tej małej - białe zeszyty
a on był dla niej jak młody bóg
żebyż on jeszcze kochać mógł...

a lato, jak bywa w Warszawie
- młodym służyło łaskawie
on ją zabierał nieraz na łódki
a ona jego leczyła smutki

posłuchaj pan, panie wędrowny
nastał ten dzień niewymowny
odszedł bez słowa kochanek podły
na nic się zdały płacz jej i modły

oczy tej małej jak dwa błękity
myśli tej małej - białe zeszyty
a on był dla niej jak młody bóg
żebyż on jeszcze kochać mógł...

pociągi poodchodzą i statki
ona nie wróci do matki
kto by uwierzył w całym Makowie
że dla niej światem był jeden człowiek?

przez niego więc siebie zabiła
ta, co z miłości tańczyła
Bóg jej wybaczył czyny sercowe
i lody podał jej malinowe

oczy tej małej jak dwa błękity
myśli tej małej - białe zeszyty
a on był dla niej jak młody bóg
żebyż on jeszcze kochać mógł...

posłuchaj, niewierny kochanku
co nienawidzisz poranków
wróci do ciebie jeszcze ta trumna
gdzie leży twoja kochanka dumna

bo taki, co kochać nie umie
przegra, choć wszystko rozumie
Bóg cię pokarze swą nieczułością
za to, żeś gardził ludzką miłością

oczy tej małej jak dwa błękity
myśli tej małej - białe zeszyty
a tyś był dla niej więcej niż Bóg
pokłoń się do jej martwych nóg...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.