Okna dwa, światy dwa,
Każdy z innej strony domu.
Jeden Twój, drugi mój,
Na pół.

W Twoim blask, w moim czas,
Ławki i akordeonu.
Mowa ścian,
Balkonów ruda rdza.

Miasta dwa, światy dwa,
W naszych oknach zawieszone.
W jednym Ty, w drugim ja,
To znak.

Kocham Cię, ale wiem,
Że odchodzisz w swoją stronę.
Dwa naczynia połączone,
Rozbił czas.

Ref.:
Życie takie jest,
Zmienia nas, jak chce.
Ja zostaję w tle,
Jak skasowany plik.
Życie takie jest,
Nie rozpieszcza mnie.
Traci smak i sens,
Gdy chce się żyć.

Nieba dwa, okna dwa,
Jeden adres bez przydziału.
Szafa, stół, pies na pół
I łza.

Życie znów pędzi w przód,
Dwie ulice od zawału.
My uczymy się pomału,
Dzielić czas.

Ref.:
Życie takie jest,
Zmienia nas, jak chce.
Ja zostaję w tle,
Jak skasowany plik.
Życie takie jest,
Nie rozpieszcza mnie.
Traci smak i sens,
Gdy chce się żyć.

(2x)
Traci smak i sens,
Gdy chce się żyć.

Ref.:
Życie takie jest,
Zmienia nas, jak chce.
Ja zostaję w tle,
Jak skasowany plik.
Życie takie jest,
Nie rozpieszcza mnie.
Traci smak i sens,
Gdy chce się żyć.

(c) 2006 wyk.: Bartosz Król

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.