Pod grubą warstwą chmur

przygnieceni do ziemi

żyjemy tuż obok siebie

a niebo jest coraz cięższe

i czasu jest coraz mniej

i wciąż chcemy się odnaleźć

znów nie możemy się spotkać

znowu coś nas rozdziela

któreś z nas znów odchodzi

jak samolot wpada do

wielkiego oceanu

tak Ty znikasz mi sprzed oczu

a my powoli znikamy

rozpadamy się

z wolna na atomy

wybacz mi, że aż tak

jestem ślepy

nie widzę tylu rzeczy

wybacz mi, że aż tak

jestem powolny

nie umiem Cię dogonić

nie potrafię nadążyć

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.