Poznałam go w pociągu elektrycznym jechał na Otwock - zupełnie jak ja, nieokrzesany, jednak romantyczny - taki jak ja - był ten Euzebiusz K. Spoglądał na mnie jakby natarczywie. - Co się pan patrzy? - szepnęłam więc doń. - Bo co, nie wolno? - odparł błyskotliwie, - a ja wiedziałam, że już tylko on.
Dusza słowiańska - nieokiełznana, sokół stepowy Euzebiusz K. Dusza słowiańska - niepokonana, co zawsze pędzi, zawsze gna.
A potem jakoś od słowa do słowa, nazajutrz flaki stawiał w barze Flis, po flakach piwo, przy piwie flirtował: - Czy chcesz być moją? Powiedz, powiedz, chcysz? Ta noc w Otwocku była objawieniem, Euzebiusz odbił vermut Montevort, potem zniknęło wszystko, jak westchnienie we wspólnym rytmie roztętnionych serc.
Dusza słowiańska - nieokiełznana etc.
Gdy nad Otwockiem ranne wstały zorze, Euzebiusz odszedł hen, jak złoty sen, a ja wciąż tęsknię - wciąż myślę, że może na linii Otwock znów spotkamy się. Niech wróci nawet bez zegarka Błonie, bez odbiornika - Kasprzak typu Twist, bez mego palta na ciepłym muflonie, byleby wrócił, wrócił jeszcze dziś.
Dusza słowiańska - nieokiełznana, sokół stepowy Euzebiusz K. Ach, sokoliku - cóż mi zostało? Jeno ten refren, co w piersi gra.
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
