Vaise achegando á sua casa onde se afoga o sol e vai pechando os ollos para poder ver mellor A choiva xa se afastou esperataron as estrelas e vese o camiño do ceo moito más ca o da terra E vaise achegando só cavilando triste e vello vive mentras non morre a soedade mete medo Foi daca pra acolá e xa que chega a sua hora ven botarse a descansar a deixa-la roda soa.
Noite, neboa hora segreda tempo do afiador e que nunca vai gañar solitario soñador solitario perdedor...
Os longos dedos do sol afastan o mato da néboa país que por centos de anos fuches o cabo da terra Vai chorando coma sempre por cousas que son máis que penas tras a fiestra non hai lume nin benvida na cancela
No pozo das lembranzas foi coitado remexer e das augas acougadas chegan falas de muller Contan que cando o soubo eso foi o que o matou a bágoa de ter que sabelo a bágoa dunha traición
Noite, néboa hora segreda tempo do afiador e que nunca vai gañar solitario soñador solitario perdedor...Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
